Bahaettin Karakoç

Beyaz Dilekçe''den

Rahman ve Rahim olan adina siginarak
Açtim iki elimi; kor gibi iki yaprak.

Bir edep ölçeginde umutlu ve utangaç,
Işte dünya önümde; benim ruhum sana aç.

Kainati yarattin, donattin, rizik verdin,
Kimine sonsuz körlük, kimine işik verdin.

Kainatta ne varsa hepsinin zikrinde sen,
Hamd ve şükür sanadir, herşey seninle esen.

Çali bile kendine siginan kuşu itmez,
Sen gafursun, azizsin, senin keremin bitmez.

Benden önce esirge Muhammed ümmetini,
Esen gitsin her kervan, en sona ula beni.

Her müslüman bir kartal, vurulur da pesetmez,
Oruçtan tad alanlar, kemik peşinde gitmez.

Bezm-i Elest''te sana secde eden ruh için;
Verdigin söze sadik, dogru giden ruh için;

Hiç kimseyi vatansiz, milletini devletsiz,
Gönülleri sevdasiz, şehirleri mabetsiz;

Bayraklari rüzgarsiz, ocaklari ateşsiz,
Birakma ulu Rabbim, asi kul degiliz biz.

Bu şiir toplam 934 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı