mustafa doğan 2

yokluğuna alışamıyorum

YOKLUGUNA ALIŞAMIYORUM


Yokluğun.........
Yüregimde meteor çukuru.
Kah solumda sancı,
Kah başımda agrı.
Her acıda bir teselli vardır amma,
Bu yokluk anladım ki müstesna.

Dügümleniyor boğazımda,
Kelimelerin anaç yanları.
kifayetsiz kalıyor temenni,
Hüznün menbağında.


Ateş yüregime düstü anne.
Bu bulutlar senin yasında degil,
Azrail''in nefesi kanıma karıştı anne,
Bu ölümler alışılası degil.

Simdi elleri bögrümde uyumaya çalışsamda,
An be an yokuluğunun içine düşüyorum.
Sen ölüm''le anlaşıp gittin amma,
Ben yokulğunla boğuşuyorum.



Söyle hangi dizde teselli
Bulurum Sen olmadan,
Mekanın cennet olsun.
Sıgındığım Tek liman.

Bu şiir toplam 654 kez okundu.
30.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı