mustafa doğan 2

açılmamış mektuplar

O sene kış çok ağır geldi,
Üç kuruşu bir köşede hiç görmedik.
Ya, hep elektriğimiz kesilir,
Ya da su parasını hiç ödeyemezdik.

Üç çocuk bir kadın,
Anne sevkti odayı ısıtmaz ki!
Hep sana üşüyordum anne,
Sobada yokluk yakılmaz ki!

Annem her gün hastaydı
Babam gençti,
Gençlik heves atındaydı.

Sana bir sözüm vardı ya anne,
Okuyup büyük adam olacaktım,
Hani babam hep,
Ceketimi satarım okuturum derdi ya!
Derslerdeki başarım bir istisna.
Babamın ceketi para etmiyor anne.

Annemin göz yaşları hiç dinmiyor,
Her gün ağlıyordu.
Babam gençti
Babam hep geç geliyordu.

Şimdi okul çantam,
Hep gözümün önünden geçiyor,
Okul arkadaşlarımdan gizlediğime bakma,
seviyorum işimi,
Başım yaşımdan büyük olmuş anne.

Bir senin göz yaşlarına sattım okulu,
Bir de babamın ceketine.
Eğer adam olmak okumaksa,
Başkası olsun benim yerime.

Asker ocağında yazdığın.
Üçyüz Mektup geliyor aklıma,
Satırlardaki aşikar gözyaşlarıyla.
Sen hep kaç günün kaldı derdin.
Kız kardeşimin ağzıyla,
ben hep babamı sorardım.
Dilimin ucuyla.

Annem hep gizliyordu,
Babam hep geç geliyordu.

Kaç kışa yakalandı ömrüm.
Kaç ak düştü saçlarıma.
Ben bir ömür harcadım.
Annemin göz yaşlarına.

Şimdi beni hayata taşıyor,
yüreğimdeki yaşanmışlar,
İçi daha çok hüzün dolu.
Açılmamış mektuplar.

Bu şiir toplam 603 kez okundu.
10.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı