Mehmet Özer

GÖZLERİN

Güzel gözlerini alıp karanlıklara hapsettin beni
Harab ettin yalnız haylinle dönebildiğim gündüzleri
Çekip gitmeden önce güneşimdi gözlerin
Şimdi ise aşkın kara pençeli hasreti oldu gözlerin

Sözlerin acı sözlerin paramparça tüm umutlar
Ne sevgi ne aşk ne de bir tutku kaldı bir tutam
Gönlüm derin uykuya çekildi hasretin son bulana kadar
Hala o güzel konun var düşlerimde buram buram

Bir sesler duyuyorum anlamsız yada az hatırladığım
ucu bucağı belli olmayan zifiri karanlıklardan
sonummu bu
beni ölüme çağıran hep o gözlerin

Bu şiir toplam 724 kez okundu.
12.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı