İlker Yaraşır (yarasir)

Düsünce

insan kör olarak yasamaya geldiyse dünyaya,
hisleri parildar,aciktir günü,günese,sevdaya.

düsünmekte bir gün gibidir,dünden bugüne,
karanliktan aydinliga ,yolculuk seferberlige.

gecmisi anlamayana nasil anlatirsin bugünü,
bugünü yasayamayan bilmek ister öbürünü.

sevemeyen bir otobüs yolcusudur hayatta
yaninda onun gibi yolcular vardir ona benzeyen
konustuklarida aynidir söyledikleride dinledikleride

bir modadir gülmek,herkes güleni ister gününde
bir aci savastir aslinda,hickiriklara bürünmemekle

bir kadin kocasindan bekler onu güldürmesini,
bir palyaco karisinda aglamak ister hikäyesini.

icimizde cok aglayanlar gülme cabasinda görünür,
en büyük caresizlik topluluk yalanlarina bürünür.

inanmak ile baslar insanoglu hayatina ve inanir
düsünmeye baslar,hazmetmeye baslar,anlar.

zamani geldiginde hepsi birlesir bir bütün olur,
inancta bir olur,düsüncede,gercek,dün,bugün.

gercek insanin ayaginin yerden kaymasidir bosluga.
gercek ölümle aynidir,ne onsuz yasanir nede onunla
ölüme geldimi hic kimse can atmaz gitmeye
aslinda yasadigini sanan ölülerle kaplidir dünya

bir insani insan olarak görmekle baslar hayat,
buda kendini görmekle baslar,bu normal tabiat

evrene serpilmis kücük vesikalik resimler biziz
yasadiklarimiz bir anliktir aslinda,saniye dolmaz.

ölüm bir korkunc histir yasamayi bilmeyene.
aslim hizli gider ölüme,korkmaz gider bildigine

dünyada insan gibi insan varsa kalir oldugu yerde,
tanimasi kolaydir,candandir,düsünür anlar yerinde

sonunda bir film sunulur üstü acik sinemaya
yavasca ölürken
yerdekide seyreder filmi göktekide
insan yeniden dogarken

Bu şiir toplam 627 kez okundu.
6.11.2008 18:58:03

• Yorumlar
• Yorum Yaz