osman öcal (osman7159)

Eyvallah

EYVALLAH

Ben çöldeyken sen vahada yanmışsın,
Kırıp yüreğini yalnız kalmışsın,
Dön gel kurban diye haber salmışsın,
Bazen söner bazen yanar ışığın.

Zaman geçti biliyorsun aradan,
Kaderimizi ayrı yazmış Yaradan,
Her sevgi cerahatlenir yaradan,
Sevdayı ikiye böler ışığın.

Dünyada bir ben bir de sen kalsan,
Kavrulup yüreğin ummana dalsan,
Issız gecelerin yıldızı olsan,
Mehtabı görünce söner ışığın.

Mor dağlarda sümbül olsan kar etmez,
Kuru bağda artık bülbüller ötmez,
Anlamak istesen ömürün yetmez,
Duvarlar ardındayım döner ışığın.

Günü gün et umutlanma boşuna,
Ağu katma daha yeter aşına,
Gerçek şu ki gitmese de hoşuna,
Yüreğim buz kesmiş donar ışığın.

Anla beni benden sana son selam,
Deli gönül dönme diyor vesselam,
Salma artık ne bir mektup ne kelam,
Unut gitsin tekrar yanar ışığın.

21.06.2006
O.ÖCAL

Bu şiir toplam 667 kez okundu.
8.06.2007 21:22:46

• Yorumlar
• Yorum Yaz