adem başdar (adembasdar)

CENNETTEN

CENNETTEN
Bu akşam sen olmadan duruyorum bu deniz kıyısında
Sen olmadan içiyorum içtikçe ölüyorum
Geçen gemilere bakıyor ağlıyorum
Senle geçen o güzel günleri hatırlıyorum
Seni tutan ne var hala anlamıyorum
Gel diyorum cevap yok, dön diyorum yanıt yok
Bu deniz feneri bu akşam aydınlatmıyor beni
Sensiz akşamlar alıyor benden beni
Sen diyorum sabahlıyorum bilinmeyen yerlerde
Kadeh boşalıyor gözyaşlarım dolduruyor
Karaya vuran balık gibi çaresizim şimdi
Tek sevdiğim tek arkadaşım sendin çünkü
Aynaya baktım tanıyamadım karşımda duranı
Bu gözleri kan dolmuş kişi ben miyim?
Bu sakalı saçına karışmış kişi ben miyim? Bilemedim
Gökyüzünde yıldız niye yok? Anlayamadım
Güneş ne zamandır doğmuyor fark edemedim

İlk defa kapım çaldı
Beni tanıyan bilen biri çıktı dedim fırladım
Kapıyı hafif araladım çok hey çanlıydım
Bir güneşti kapımı çalan bir melekti.
Sendin sen tanıdım seni hiç unutmamıştım zaten
Gözümün gözüne değdiği an karardı gözlerim
Bu dünyada beklemiştim seni
Gelirsin diye hep beklemiştim
Şimdi de burada bekliyorum

Kabir biraz dar ama gelirsin diye bekliyorum
Kollarım açık tekrar dönersin diye bekliyorum

Adem BAŞDAR

Bu şiir toplam 580 kez okundu.
2.08.2007 13:56:43

• Yorumlar
• Yorum Yaz