Cengiz OKUR (guerrier)

adıyorum

kar yağıyordu bir pazar günüydü üşüyordum bir ağaç altında ellerim ceplerimde koynumda bir çiçek dudaklarımı boynuma gömmüş bekliyordum bekliyordum sevdiğimi karda çıkan her ayak sesini sanki o geliyormuş gibi mutlu bir panikle karşılıyordum o zamanlar evet yıllar oldu ama ben yine bir ağaç altıda aynı kar altında artık bütün olduğum o çiçekle ve hala o panikle bekliyorum biliyorum gelmeyecek bekliyorum ama artık ellerimi ve dudaklarımı koruyup saklamıyorum nice benim gibi bekleyenlere adıyorum onlarda bekleyip üşümesin diye...

14,03,07

Bu şiir toplam 774 kez okundu.
25.09.2007 01:24:27

• Yorumlar
• Yorum Yaz