gül kara melek (kara melek)

Mevsim kışı bulmadan....

Başlıyorum gecenin durduğu yerden
Bu saatler de kapanır elaya bakan gözleri,
Dudakları kurur konuşmaz,söylemez dili,
Kurulmuş bir saat gibi gidişleri.
Ölüme uzak yaşama yakın,ölüm soğuk yaşam daha da soğuk.
Kurutulmuş güller bile hasrete demir atmış,
Gelmeyen gemiler limanı olmuş gönlüm.
Sularını çekti bu kıyıdan gözlerim,
Unuttu sansa da kandırılmış çocuk yüregim,
Mevsimler kışı bulmadan beyaza bulanmaz kırgınlıklar,
Yarım kalanları tamamlamaya gelmiş gidişler,
Yağmurun toprağı çamura buladığı gibi bulandı yürekler.
Ölümü fısıldadığını sandın, haykırdı dünya yankılanıp buldu bedeni mi.
Ezberlenmiş cümleler sardı yağmuru,güneşi ezberleyemediğim için mi gece bu kadar soğuk.
Kitaplara yığılmış aşk satırların da başka aşklar sayfaların da bakamadığım fotoğrafın.
Mevsimler kışı buldu.
Uyanmıştır gözlerin nefesinin bittiği yerde benim gözlerim kapalı,
Gelmeyen gemilerin peşindeyim,
Yüreğime sevdaları bağladım atıyorum mavisine
Gözümün önünde gözlerin boğuluyorum.....

Bu şiir toplam 567 kez okundu.
26.01.2014 02:12:20

• Yorumlar
• Yorum Yaz