Abdullah AYTEKİN (abdullahaytekin)

İNSANCA YAŞAMAK VARKEN

Masum bir bebekken kertilen beşik
kesin bir yargıdır ömrün boyunca,
Töreler böyle der! Olmaz değişik
mahkûmsun çaresiz sende doğunca.

Belki ilkokuldasın ya da on ikisinde
her zaman hazır olmalısın evliliğe,
Bulûğ’a bile ermeden, evliliğin ötesinde
çaresiz sende katlanacaksın bu rezilliğe.

Hadi gözün aydın! Korkulan başa geldi
oğlan tarafı diretir yapmak için düğünü,
Töre aman dinlemez olacaklar besbelli
kaldır artık kitabı, çıkart önlüğünü.

Çalar davullar zurnalar, atılır silahlar…
yıllar önce verilen söze belirlendi başlık,
Gelin çocuktur ağlar, anası buna yanar
sözlerinin eridir artık, baba ile babalık(!)

Dün gözetimdeydin, başladı mahkûmiyet
bir ömür boyu çekebilirsen çek artık,
Razı değilsen ölümle biter memnuniyet
tek suçun doğmak senin, böyle ise mantık.

Anneler babalar bir baksın karnesine
bitsin artık bu çile, Kuran’la inmedi ya gökten.
Yarına garantin yok ki, ipotek senin neyine
insan gibi; İnsanca yaşamak varken…

Abdullah AYTEKİN

Bu şiir toplam 858 kez okundu.
2.10.2007 12:12:35

• Yorumlar
• Yorum Yaz