helin hayrat (çiğdem)

küçücüğüm

Aynı sokakta oturuyorduk
Hep bir kızla geliyordu eve
Adı esrarengizdi
Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi
Fakat kimse gerçeği bilmezdi
Kirli sakalları vardı yeşil gözlü kumraldı
Mahallenin kızları hayrandı ona
Bende nefret ederdim
Hiç kimseyle konuşmaz sadece gelip geçerdi
Bir gün yolda onunla karşılaştık
Bana gülümsedi şaşırdım
Ama yinede onu sevmiyordum
Fakat o farklıydı
Gece boyunca lambası yanardı
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum
Onu sevmediğim halde her şeyiyle ilgileniyordum
Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım
O an anladım ki…
Hep kendimi kandırmışım
Ona karşı hissettiğim şeyler sevgiymiş
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum
Yanına gelen kızlardan kıskanırdım
Herkes onun kötü olduğunu söylerdi
Hep onu savunurdum
Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum
Onu yine yolda gördüm
Bana göz kırptı
Yanımdan geçerken onu çağırdım
Acelem var “küçücüğüm” dedi

Bana aramızdaki yaş farkını anlattı
Eve gidip sabaha kadar ağladım
Karar verdim ona aşkımı ilan edecektim
Yolunu gözledim
Bir gün onu gelirken gördüm
Peşine düştüm eve girdi
Biraz bekleyip kapıyı çaldım
Açtı “ne var küçücüğüm” dedi
“seni seviyorum” dedim
“evet” dedi
“ne eveti” dedim ,konuşmadı
koşarak dışarı çıktım
bir ay boyunca evden dışarıya çıkmadım
bir gün kızlarla konuşurken bir ambulans geldi
onun evine girdi
sedye ile onu dışarı çıkardılar
önümden geçerken
“bende seni seviyorum küçücüğüm” dedi ve gözlerini yumdu
kıpkırmızı olmuştum herkes bana bakıyordu
ağlayarak koşmaya başladım
sonra eve girdim annemler ondan bahsediyordu
sevdiği bir kız varmış
ailesi izin vermeyince kız evden kaçmış
sokak serserileri onu öldürmüş
eve getirdiği kızlarda evi olmayan kızlarmış
kimi sevdiyse ölmüş
çok sevip çok acı çekmiş
intihar edip hastahaneyi aramış
polisler evin duvarında “Küçücüğüm” yazısını bulmuşlar
“küçücüğüm sende ölme” yazıyormuş
bende seni sevdim sevdiklerim gitti ben öldüm…
küçücüğüm…

Bu şiir toplam 509 kez okundu.
17.12.2007 21:04:55

• Yorumlar
• Yorum Yaz