gizu salima (gizu)

En İyisi Ben Gideyim

ciğerlerimde ağırlık
katran karası gecelere duman koyuluğu çökmüş
soruları arıyorum aslında
doğru soruların arasından
cevabımı bulmak istiyorum
çaresizlik, adresi hep geceleri veriyor
karanlık ayrı bir gizemle yol alıyor
ve ben o yolun yolcusu olup
sahili bilinmez diyarlara yelken açıyorum
sonu sonsuzlukta biten düşüncelerin
saplantı baş ağrılardan gözlerime inen buğulu bakışlarımda
seni arıyorum

bulmak bile bazen kaybediyor heyecanını
sanki yaşam aynı koyuluğun devamı
kadrolu oyuncusu alışıla gelmiş zamanların
sanki hep varmışım eksik olan senmişsin
aslında sende yokmuşsun da ben
nefeslerimi kısıyorum
istemek kadar saf duygularım
tek istediğimde güne kavuşmak
kısık kısık doğan güneşi bulmak
toprağın ürperten varlığından
yağmur kokusu duymak
prangalarda yok ayaklarımda
iki adım ötede hayat
sorumsuzluğu seçememişim
bir kırık sevdayı kendimden çok sahiplenmişim
çekip çıkarmak gelir içimden
yırtıp çıksın boğazımdan
iki öksürüğün arasında kalsın kaldırımın kenarında
ne çilesi olsun artık bu aşkın
ne de ufukta bir ışık arasın bakışlarım
ne gel
ne git
ne de orada kal
en iyisi ben gideyim
düşüncelrimin çiçeklere hayat verdiği
ağaç köklerinin sardığı bedenimde
sakin sakin günahlarımı bekleyeyim
romanın son cümlesi gelsin artık
ve kimse okumadan eskiler rafında tozlanayım
ne git
ne gel
ne de orada kal
en iyisi ben gideyim...

Bu şiir toplam 581 kez okundu.
9.05.2007 15:01:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz