zeynep akpınar (zeynep)

SERSERİ SEVEMEZ!

Bir adam ve bir kadın;
Adam bir serseri kadınsa serseriye aşık bir zavallı
Serseri sevmeyi bilmez vurdumduymaz
Kadın serserisi uğruna dünyasını unutmuş
Yaşamanın ne olduğunu tatmamış
Sonu olmayan bir yolda!
Adam bir kere bile bakmamış kadının yüzüne
Kadın adama her baktığında bin bir türlü hayallerde yüzmüş
Ama artık umudu kalmamış pencere kenarlarında oturmaktan bıkmış
Geceleri dört duvar arasında geçiren kadın
Bir gün dayanamamış son gecesini geçirmiş
Artık serseri sokağın başından gözüktüğünde arkasından
Ağlayan onun her adımını takip eden ona bir o kadar yakın olup da
Uzakmış gibi yaşayan kadın yoktu!
Bunu duyan serseri günlerce meyhanede sabahlamaya başlamış
Serseri aslında çok sevmişti kadını ama bir kere bile bakmaya
Cesaret edememiş kadına çünkü ne zaman bakacak olsa
Gözleri dolarmış serserinin
Serseri ağlamaz serseri sevemezdi.
Ama o çok sevmişti bunu hiç kimse bilmedi
Artık kadının arkasından serseri bakmaya başladı
Ama nafile kadın artık yoktu!





Yeryüzünde yalnız benim serseri
Yeryüzünde yalnız ben derbederim
Herkesin dünyada varsa bir yeri
Ben de bütün dünya benimdir derim

Yıllarca gezdirdim hoyrat başımı
Aradım bir ömür, arkadaşımı
Ölsem dikecek yok mezar taşımı
Halime ben bile lanet ederim

Gönlüm ne dertlidir, ne de bahtiyar
Ne kendisine yar, ne kimseye yar
Bir rüya uğruna ben diyar diyar
Gölgemin peşinden yürür giderim
Aykut kuşkaya

Bu şiir toplam 857 kez okundu.
18.07.2008 14:58:53

• Yorumlar
• Yorum Yaz