damla gümüş (gecenin_sessizligi)

VE ŞİMDİ...

VE ŞİMDİ...
bilmiyordum, düşünüyordum;
sessizliğine mahkum edersen yaşayamam diyordum,
Ve Şimdi...
ufukların ardı kadar uzak olduğunu bilerek yaşayabiliyorum...
Ve Şimdi...
gözyaşlarım değdiği zaman bu hayat denilen sayfama,
mazide kaldığına inanıyorum hükümsüz,
siyah-beyaz fotoğraf karelerinden ibaret oluşuna seyirci kalabiliyorum,
donuk gülümsemelerini hatırlayarak...
Ve Şimdi...
sokakta elleri soğuktan büzülen gözü yaşlı yüreği korkak bir çocuk gördüğümde,
aklıma geliyorsun sana acımalarımla,
ya da iki sevdalıyı görünce el ele,
aklıma gelmiyorsun sana acımasızlığımla...
Ve Şimdi...
sen olmadan sonsuzluğun adına aşk diyebiliyorum aşkı sen bilirken,
gözlerimin karanlık buğusu olarak hatırlanıyorsun şimdi,
inanmak istemesem de kana kana içtim bu gerçeklerimi...
Ve Şimdi...
sen boğazımda düğüm olamıyorsun çünkü;yokluğun koymuyor derinlerime,
kocaman yüreğimde yerin kalmadı,usta yıktı geride gözyaşı bırakıp bilmiyorsun,
o usta ki inandırmıştı beni kalbimde yerini sewgiyle, umutlarla hazırladığına,
bense duvarını aşkıma seni katık yapıp kalınca örmüştüm...
Ve Şimdi...
saçlarımdan demir parmaklarını,
dudaklarımdan yalancı buseni,
ellerimden soğuk sıcaklığını,
gözlerimden koca bir seni verdim toprağa...

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
21.08.2008 12:05:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz