Pelin LERMİ

UMUT

Hep karanlıkta doğacak güneşi bekledim
Beyazlar içinde yetişecek o karanfili.
Seninle ve o sahte aşkınla mücadele ettim hep
Seni sensizlikte yitirdim;
Ama aşkın hep içimdeydi,
Kördüğüm olmuş bir ip gibiydi sanki,
Ben çözmeye çalıştıkça düğümleniyordu hep,
Kağıdıma döktüğüm kelimeler de,
Yanağıma düşen yaşlarda,
Soluduğum havada,
Hep sen vardın.
Nerdesin şimdi bilmiyorum?
Dönsende beni sende bulamıcaksın artık,
Yokum sende!
Yokum sende ve senin bu yalan aşkında.
Yüreğim seni bu aşkın en zayıf halkası seçti...
güle güle...

Bu şiir toplam 1.097 kez okundu.
20.11.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı