Gürkan Karanfil

AFRİKANIN ACIYAN YARASI

Ne zaman televizyonda Afrika çocuklarını izlesem
Düğümleniyor boğazıma sevgi sözcükleri
Su koy verir contası bozulmuş musluklarım
Ayakkabı, elbise, bir lokma ekmeği bile bulamayan
Şefkat merhamet şemsiyesinden yoksun bir avuç insanlardı onlar

Aç olan çocuklar gözümün önündeyken her an
Yaşıyor muyumdum acaba bu şehrin gürültülü dünyasında
Geriye her baktığımızda neler yaptık bu dünya için
Yarına, umutla bırakabileceğimiz nelerimiz var
Onlar bir avuç yardım istediler biz ne kadarını verebildik acaba

Size soruyorum orada yeşermez mi umut tohumları
Her şeyi çözümünü üreten uzaya kadar giden bizler
Afrikadaki çocukların için çözüm üretemez miyiz?
Başara bilmeliyiz mutlulukları gözlerdeki ışığı
Umutlu yarınları düşlerine haytalarına sokmalıyız


tarih 20,12,2007
not: bu şiir okuayan her insan birazd uyarlı olalım gelin herkez bir aç olan insanı karnını doyuralım elimizden geldiğince

20 Aralık 2007, Perşembe
04:42

Bu şiir toplam 739 kez okundu.
20.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı