RASO ÖNKALALI

YALAN SEVDAM

yelkenli ile açık denizlerde geçti benim hayatım.
masmavi deniz ve gök yüzü,
güneş her zamanki gibi berrak.
gemide yalnız benim ve yaşantım.
kendimi yalnız sandım ta ki onu görene kadar,
hiç görmediğim bir kara gördüm bu açık denizde, ansızın,
tropikal ağaçlar ve tertemiz berrak ırmaklar.
karayı gördüm hayatım karardı.
her zaman yolumu aydınlatan güneş,
yavaş yavaş soldu,yerini kara bulutlar ve fırtınalar aldı.
deniz dalgalı, deniz tüm dehşetini gösterdi bu güne kadar görmediğim.
yıldırım, şimşek içim sarsıldı.
içim titrek, içim ürkek.
karayı gördüm dünyam karardı.
kara parçası hala güneşli, tüm güzelliği ile.
ben karanlıklara boğuldum.
kara gözümde tüttü tam 1,5 yıl,
kara umudum oldu tam 1,5 yıl,
tek tesellim o oldu, içimi aydınlatan.
ben ve gemim sanki bataklıktayım.
fırtına, kara bulutlar ve vahşi dalgalar,
her geçen gün arttı, tek umudum oraydı.
hep ona doğru gittim,
dümenimi ona kırdım, sanki ben kırıldım,
dümenimi ona çevirdim, o bana sırtını.
anlamadım nasıl bir ada.
ona yaklaştıkça o uzaklaştı.
karanlıklar her geçen gün arttı.
kara bulutlar sanki üzerime geliyor,
sanki gemim su dibine gidiyor.
orası güneşli orası mutluluk,
o adaya aşık oldum, tek umudum.
tam 1,5 yıl aldı oraya ulaşmam,
tam 1,5 yıl karanlık ve sıkıcı,
tam 1,5 yıl umut bağladım,
tam 1,5 yıl acılı günler ve fırtınalar,
hiç dinmedi 1,5 yıl bu dehşet,
her geçen gün arttı oraya varana kadar.
gemim yıprandı yelkenleri yırtık.
tek umudum o kara sanıyordum ulaşana kadar.
halsiz bitab, 1,5 yılımı aldı.
ben gittikçe kaçan umudum,
1,5 yıl sonra yakaldım ulaştım ona.
etrafım güneşli, gür yeşil ağaçlar.
kuşların ötüşü mest ediyor beni.
1,5 yıl göremediğim güneş kamaştırıyor gözlerimi.
ama bitti dedim, sandığım.
ilk defa bir ada gördüm aşık olduğum,
1,5 yıl hasret kaldım ama bitti.
ilk defa bir kara gördüm, arkamda karanlık günler.
arkam fırtına, önüm umut dolu yaşam.
içim içime sığmaz oldu, nefes zor alır oldum.
ilk defa bir ada, kara parçası gördüm.
seyrettim doya doya,
temiz havasını içime çektim.
sanki aşık oldum o güneşe ve aydınlattığı etrafa.
daha önce hiç görmedim böyle bir yer, böyle güzellik.
gemiden inmek için sabırsızdım hazırlandım,
artık kıyılarına yanaşmıştım ama içim ürkek..
ilk defa bir kara gördüm güzelliğine kapıldığım
ama ilk defa gördüm içim endişeli,
ayak basmalarım ürkek, biraz korku.
ilk defa karya ayak basacaktım, ne olduğunu bilmediğim.
kıyıya yanaştım gemim yıpranmış bir şekilde,
yelkenlerim parçalanmış bende öyle.
tam adım attım bir zelzele sarstı beni.
bir adım daha attım umut bağladığım yere.
ileri gidemedim, adada zelzele.
ileri gidemedim sanki ada benden rahatsız.
beni istemeyen bir yeremi hayran kaldım.
her adımda sarsıntılar arttı, ben yaralı.
ilerleyemedim kıyıda koptu fırtına.
ada istemiyordu beni, gözlerimde hasret bakışlar.
geri adım attım sarsıntılar azaldı.
geri adım attım içimde umutsuzluğa açılan kapı.
döndüm geri gemime oda benim gibi
benim gibi yıpranmış ve yaralı.
gördüğüm güneş, baktığım kara,
artık bana gülmüyordu, güneş saklanmış kara bulutlar ardına.
bir ada güneşli ben karanlık.
döndüm gemime kıyıda bir fırtına itti beni
itti beni geldiğim karanlık yere.
artık kıyısına bile yaklaşamıyorum.
bir umut ışığım vardı artık oda yok.
geldiğim yerdeyim fırtına artmış.
eski fırtınalar yerine felaketi burakmış.
umut ışığım sönmüş içim daha felaket.
hayran kaldığım yer, tek benmişim
tek ben sevmişim, o yok yalan sanki.
karanlık denizde gene tek ben,
ne kadar dayanır bu gemi bu beden.
ne kadar sürer bu acı bu ızdırap bilmem.
o gündür unutmak istedim, zor,
o gündür yaralarımı sardım, imkansız sanki,
o gündür içim karanlık içim burkuk,
o gündür güneşim hiç doğmadı,
o gündür gemim ıslak sanmaki deniz suyu
gemim ıslak, akan göz yaşlarım.
adanın sahibi varmış bilemedim.
ben yıpranmış bir ruh,
ben ve benim yalan sevdam...

Bu şiir toplam 679 kez okundu.
28.12.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı