halis iniş

KARANLIK

KARANLIK
Yorgunum gerçekten çok yorgunum
kimse beni anlamıyor
Ağlıyorum gözyaşlarımı kimseler silmiyor
Haykırıyorum kaderime rabbim duymuyor

Hep bir yazgı
kimseler bilmiyor içimde ki kanayan yaralarımı
Belki diyorum birgün bu güneş benim için doğacak
Ay benim için aydınlatacak karanlık gecelerimi

Ama herşey hayal oluyor
Tutamıyorum kendi yaşam öykümü
Kayıp gidiyor ellerimden
Bir bir siliniyor yaşanması gereken o güzel günler

Uzaktayım çok uzaktayım kendimden
Kayboldum bir karanlığın içnde
Bir adı yok bu karanlığın sadece karanlık işte
Niye buradayım neyi arıyorum bilmiyorum ki

Bir ümit kırıntısıyla bakıyorum karanlıktan aydınlığa
Ama çok uzaklarda
Ben nerdeyim güneşim nerde sesleniyorum duymuyor
Belkide unutmuş kaybetmiş olacak beni bu karanlıkta

Yorgunum gerçekten çok yorgunum
Kimse beni anlamıyor
Ağlıyorum gözyaşlarımı kimseler silmiyor
Yalvarıyorum rabbime beni duymuyor

Bu şiir toplam 740 kez okundu.
16.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı