hülya karaca

SEN

Yağmur yağıyor.. Şehrin sokaklarına
Yollarda sen....damlalarda sen...
Sessizce yürüyorum,caddeler boş
Sessizlikte sen.........
Sokak lambalarından ışık yansıyor karanlığa
Karanlıkta sen....ışıkta sen...
Islak caddeye yansıyan resmini görüyorum..
Adın yazıyor, yakamoz misali kaldırım taşlarına
Ay ışığında sen......yıldızlarda sen
Uzaklardan bir ses geliyor kulağıma
Aşk gibi,yavruya yakılan ninni gibi
Ninnilerde sen...aşklarda sen..
Her şarkıda seni buluyorum
Sözlerde sen...şiirlerde sen....
Yanlız ve yaşlı amcanın
Islak ve ürkek bakışında yine sen
Seni görüyorum...
Adım adım ilerliyorum soğuğa inat
Yerler kaygan.. Belkide gönlüm ıslak
Islak kalbimde seni görüyorum
Üşütmüyor beni esen rüzgarlar
Rüzgarlarda seni görüyorum..
Acıtsada içimi akıtsam da yaş
Dualar dilimde,dualarda seni görüyorum..
Elinde şişesi...yolda da bir ayyaş
Onun sarhoşluğunda da seni görüyorum..
Nesin sen?nasıl birşeysin?
Gülende,ağlayanda her yerde sen…sen.. sen
Seni görüyorum…
Kovulsan da gitmezsin,içten gelir sesin
Her zerrede seni görüyorum..
Leylalarda,mecnunlarda sen
Ayrılıklarda, kavuşmalarda,yine sen
Senin olduğun yerde açıyor
Tüm çiçekler...
Çiçeklerin kalbinde yine sen
Adına sevgi demiş bilenler..
SEVGİ… SEVGİ… SEVGİ…
Ne güzel şeysin sen…

Bu şiir toplam 658 kez okundu.
16.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı