Esat işler

hayat.

terk edilmiş bir odaya bürünüyorum.ve vucudum boş odadaki bol sigara kaplı kül tablasının dibindeki izler gibi.
yada söndürülmüş bastırılmış bir izmarit gibi....
ümitsizce çalan bir şarkı gibi.
kirli perdelere gözüm takıldığında sanki hayatımı görüyorum.
hayat bir fim perdesi gibi. gözümün önünde birikiyor.
suyun dökülmesiyle ıslanmış masaya daldığımda ise.
göz yaşlarımı andırıyor diyorum..
sonra ümitsizlik içindeki müziğe dalıyorum.
biliyorum umutsuzluktan tınılar acı geliyor kulağıma.
mola yerinde bırakılmış su gibiyim sanki, kimsenin içmeye cesaret edemediği.
tereddütlere kapılma noktasındayım.
radyoda daha acıklı bir şarkı çıktı.sanki her gitar teline dokunulduğunda giyotinle özdeşleşiyorum.
uzaklarda kayboluyorum...bir kaldırım taşına oturmuş.oyuncağını kaybetmiş bir çocuğu oynuyorum.
dertlerimden usanmış bir biçimde,çocuk olmak istiyorum.
ama aynı anda ölümüde istiyorum.ikisi arasında gidip gelirken,ve ben yine;
ikisinin arasında kalıyorum...

Bu şiir toplam 645 kez okundu.
22.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı