Nizami MERT

ÇÜRÜMÜŞ

Bu alemde çürümüyen ne kaldı?
Sevgiler çürümüş, aşklar çürümüş,
Herkesi menfaat duygusu aldı
Duygular çürümüş, düşler çürümüş.

Dilinde sahtelik, gönlünde hile
İnanır yalana hep bile bile
Rüyada prenses, gerçekten çile
Gönüller çürümüş, gözler çürümüş.

Yaşadığı coşku üç günde biter
İsyankar kahırlar ölümden beter
Dostlarda onu bir köşeye ayar
Dostluklar çürümüş, dostlar çürümüş.

Bazen kara bağlar yaşlıdır gözü
Pişmandır kan ağlar yüreği, özü
Dostdan vurgun yemiş gülmeyen yüzü
Vaatler çürümüş, sözler çürümüş.

Neye inanayım dediği zaman
Sanki damarlarda çekiliyor kan
Dudak titrek titrek nerde o bir can
O canlar çürümüş, kanlar çürümüş.

NİZAMİ diyorki hepsi nafile
Denize düşersen vurur sahile
Sevdaya girmişse düzen ve hile
Bedenler çürümüş, özler çürümüş.
---(Osmaniye - Issıca Köyü.)

Nizami MERT

Kaynak:''OZAN DERGİSİ''- Adana. Sayı:85-86, Nisan-Mayıs - 1999.

Bu şiir toplam 743 kez okundu.
22.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı