Yasin Yüksel

Isiktin dünyama affedemedim

ışıktın dünyama bilmedin seninle yandıgımı,
kurdugum hayaller seninle süslenirken terk ettin,
karartın ömrümü yılarca ugruna agladıgımı,
bilmedin sormadın acımadın niye geriye geldin,

sorarlar insana şimdiye kadar sen neredeydin,
kalbimden vurdunda şimdi ne diye geriye geldin,
canın isteyince gideceksin sonra döneceksin,
yok öyle yo! zalim yar bir kere yandım yandıramzsın,

karları yagdırdın güzleri düşürdün saçlarıma,
doldurdun gözlerimi küstürdün gülmeye hayata,
doldurdun kanları sensiz üşüyen avuçlarıma,
zalim vicdansız hiç mi Allahtan da bile korkmadın,

yazdım adını kalbime hançerinle kanatarak,
yaktım bagrımı hasretle özleminle daglayarak,
kandım yaşları içirdim gözümden akıtarak,
düşünmeden halimi çekip gittin kolayı seçtin,

öksüz bir sevdayla tek başıma yürüdüm çürüdüm,
bitmeyen acıları gecelerce sigarayla tüttürdüm,
uykularım firari duman oldum duman süründüm,
tövbemi ettin vicdansiz ben seni hiç affetmedim,

ikimize kalpten hep ben güzel düsleri kurmustum
derdimi kurdugun zalim idam tezgahında dokum,
kayboldum tükettin beni yıllardır gül idim soldum,
sen benim için çoktan öldün seni maziye gömdüm...

yasinyüksel

09 Aralık 2007
Pazar 09:17

Bu şiir toplam 556 kez okundu.
14.09.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı