Turgut Uyar

Göge Bakma Duragi

Ikimiz birden sevinebiliriz göge bakalim
Şu kaçamak işiklardan şu şeker kamişlarindan
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarindan
Durmadan harcadigim şu gözlerimi al kurtar
Şu aranip duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunlari da
Göge bakalim

Falanca duraga şimdi geliriz göge bakalim
Inecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlik böyle iyi afferin Tanriya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlaniyorum
Hirsizlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalim
Nasil olsa sarhoşuz nasil olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni birak göge bakalim

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göge bakalim
Tuttukça güçleniyorum kalabalik oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalniz gibi agaçlar gibi
Sularim isinsin diye bakiyorum isiniyor
Seni aldim bu sunturlu yere getirdim
Sayisiz penceren vardi bir bir kapattim
Bana dönesin diye bir bir kapattim
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmiyecegimiz bir yer begen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldim bana ayirdim durma kendini hatirlat
Durma kendini hatirlat

Bu şiir toplam 556 kez okundu.
23.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı