ela

yalnızlık

önce sessiz çığlıklar gelir derinden
bunaltır insanı kaçmak istersin
yada yaşamaktan vaz geçmekti belkide
ümidinin olmadığı o kötü günde

yalnızlıklar erken indi üzerine
karanlıktı en çok ta boğucu
mutlulukmu hiç tatmadım
ümitlerimin tükendiği o kötü günde

en doğrusu herşeyi bitirmek
gözlerini kapatıp hayata veda etmek
belkide yaşanılanlar bir oyundan iberet
başrolde yine ben ölümle yüzleşirken

Bu şiir toplam 701 kez okundu.
24.01.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı