Süleyman Top

Siyah ve Kızıl

İçimdeki en öksüz çocuğu da öldürerek,
Böyle girift,
Böyle bi-çare bıraktın beni.
Sürgün ülkelerin
Kim bilir hangi sürgün şehrinde
Hangi histerik gözlere değdi
Ihlamur gözlerin.
Hangi sana yakışmayan ellerde
Soldu gitti bembeyaz tenin


Şimdi ben
Yani doğunun,
Yani güneşin,
Yani senin çocuğun.
Hangi kadına baksam
Sen çıkıyorsun karşıma.
Şu boğuk
Şu ‘tok olmayan’ lehçemle,
Yüzüme rençber edası,
Dilime kara kavruk kelimeler seçtim
Bir adı sen olmayan yarınlara dair.

Aşkın ısırganımsı bir yanı var benim için
Fildişi kulelerle örülen.
Dört kenarı raptiyelerle tutturulan
Solgun bir resimdir,
Hayat diye tanımlanan.
Hayat nedir?
Ya da
Hangi insan
Hayatını tutsak bir prizmadan seyredebilir?
Göğsümde binlerce yılın ürperten uğultusu,
Uğultular hangi ölüyü canlandırmaya yetebilir?


Evet,benim sözlerim siyah ve kızıl,
Aşk ve şehvet barındırıyor biraz da
Senin saçların tıpkı..
*December is the hottest month
Çünkü seni doğurgan bir aralık ayında tanıdım.
Kefensiz bir ceset kadar
Oturmuyor bana böyle bir hayat.
Ay kırıkları yüzümü parçaladı da
Rüyalarımdan UYANDIM...

Bu şiir toplam 591 kez okundu.
22.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı