mehmet erdoğan

ÇOK ŞÜKÜR

Çocuk gözlerim
Nerde unutuldunuz.
Hangi kunduz oydu
Bu çukuru özünüzde
Siz okudunuz dünden,
Geleceği köhne dünyayı.
Ağlayıp seylabeler gibi
Gök kapaklarınız, kirpiklerinze
Yanaklara değe kalka
Ettiniz secde ve Hakk’a kul oldunuz.

Nerede unutuldunuz hislerim.
Böğürtlenler gibi hür yetişen
Dağ vadi.
Bayrak diken pembe al
Şimdi hangi dal
Şafağınızı dalgalandıracak
Hislerim, tertemiz heveslerim.
Çocukça akıtılmış alın terim.
Saf, berrak, billurdan, abı zülal..
Kalmadı bende mecal.

Bir çorak vadi önümüzde arz
İçli bir şarkı dudaklarımda
Çocuklara hasret şakaklarımda
Tempolu vuruşlarla
Bir resm-i geçit gibi
Zülfümün aklarında…
Beyaz kanatlar misali örter ağrıyan
Seyriyen yorgun düşlerimi

Ya sizler
Sizler nerdesiniz körpe hayallerim
Ve dahi gençliğe armağan güllerim.

Sizlerde mi soldunuz
Soldunuz sır oldunuz.

Ama ben hala
Ufukta taze güllerin şarkılarıyla
Bir başka belde, bir başka yurt
Meçhul bir vadiden
Hatmi çiçekleri, sümbüller gibi
Gülümseyip gelen
Genç umutlar beklerim.
Ve şöyle derim her şafak vakti,
Yenileyip Nebiler Nebisiyle biatı
Mevla ile ezeli yemini, ebedi akti.
Eser bir başka cennet meltemi püfür püfür
Gelecekten ümidim var; çok şükür…
**

Bu şiir toplam 554 kez okundu.
29.04.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı