Kemal Demir

boşuna

Sonsuzlukta bir soluk gibi senin
Farklılığını ve güzelliğini gördüm
Gecenin perdesi sabahın aydınlığında erirken
Ben seni ve her şey olan seni sevdim

Tüm dünya sabahın vaat dolu soluğuyla uyanırken
Uyanan günün renkleri, dalların kıpırtısı
Çiğ taneleriyle oynaşırken
Sen sabahlarımın şarkısı oldun

Seni hissettim , hissedilen sevgilisin
Hissettiğim gerçeği gör, gör ki şahadet etsin
Sen, her zerremde yaşayan bensin
Sana varlığımın derinliğinden sesleniyorum;
Güzelsin,sevilensin

Hüzünle ördüğüm, küçük sevinçlerle beslediğim
Kokun yavaş yavaş duyulmaz oluyor, nerdesin?
Uyumakla uyanmak arasındaki garip sevgilisin
Sözcükler, yalnızca sözcüklerle bana gelirsin.

Geriye dönmeyişinin acısını yaşıyorum avuçlarımı açarak
Kimi dönüşler ertelenmez,nafile bir sabahı seninle yaşamak
Her geçen gün biraz daha uzaklaştıkça, boşuna umutlanmak
Her şey bir yalanın uzantısı, boşuna hayal etmek.
Kemal DEMİR
Aydın Süleyman Demirel Anadolu Lisesi
Edebiyat Öğretmeni
28.06.2000

Bu şiir toplam 509 kez okundu.
10.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı