Zül-Karneyn

Yabanci

Yabanci

Yollara düstü bu ayaklar
geride kaldi bütün yalanlar
sonunda sevenlerim bana yabanci kaldilar
yeni bir ufka acildi bu gönül
ne zaman ve nerde yakalar bu ölüm
sonunda geldim bir dört yola verdim biraz mola
nereye gitsem diye sorudum kendime
bir an caresizlik güstü gönlüme
geriye dönemem artik
yabanciyim ben esgi günlerime
nereye gitsem diye düsündüm durdum
yildizlarda anlamaz benim bu halimden
yorgunluk cöktü üstüme
isik oldu günes gündüzüme
sebeb oldu yollar ölümüme

yürü gönlüm uzaklara
düsme sakin tuzaklara
aldirma sana yabanci bakanlara

Yürüyorum uzun ince bir yolda
varamadim hala yolun sonuda
susdum cikmadi agzimdan bir hece
yürüdüm yeni umutlara
aldirmadim bana tuzak kuranlara
yollar siralanmis önüme
kapildim rüzgarin yönüne
durmaz bu ayaklar gider gönlünce
aksam olur yine isiklar sönünce
günler gelir bes bese
yollar bitmez yürürüm gündüz gece
sabret ayaklarim az kaldi
dayan gönlüm dayan
zaten yok senin icin aglayan

yürü gönlüm uzaklara
düsme sakin tuzaklara
aldirma sana yabanci bakanlara

Yeni bir sayfa actim kendime
yagmur yagar üzerime
siril siklap oldum yine aldirmam
yollar zor gelsede mum gibi sönmem
yoluma devam eder geriye asla dönmem
herkes yapanci oldu bana
taniyamadim bir an kimseyi
hor görmeyin üstümdeki yirtik elbiseyi
cok uzun bir yoldan geldim
geldigim yerde hep ezildim
bir yudum sevgiyi cok özledim
icimdeki yarayi hep gizledim
hor görmeyin yabanciyi
sadece sizin deyil gülmek
kaderimde yazilmis bir yabanci olarak ölmek

yürü gönlüm uzaklara
düsme sakin tuzaklara
aldirma sana yabanci bakanlara

Bu şiir toplam 749 kez okundu.
13.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı