binali yıldız

ŞEHİDİM

Vatan toprağına birer birer devrildiler
Sanki son kez toprağa secde edercesine
Gözleri hep yarı açıktı, uzaklarda
El salladılar sevdiklerine son kez gülümsediler.
Yerle gök birleşti,dağlar ağıtlar yaktı
Gül renginde aktı boğum boğum al kanın
Bulutlar göz yaşlarını tutamadı, döküldü üzerine
Şimşekler paramparça oldu,yerlere saçıldılar.
Al benden de o kadar şehidim, benden de o kadar…
Her sabah yüreğimi zonkluyor bir sızı, gözümde yaş
Kollarımla sarmak istiyorum, mesafeler çok uzak.
Nöbette söylediğin türküde hep ben vardım,
Görünmeden nasıl da dertleşirdik seninle
En küçük bir hüznün gölge sarardı yüreğime.
Sen bir kez vurulurken ben bin kez vurulurdum.
Her dua edişimde besmelem seninle başlar
‘’ Rükuya eğilir bütün dağlar, taşlar
Matemine sel oldu bacılar , kardeşler
Feryatlarına dayanamadı yedi kat arşlar.
Efkârımı hep hayalinle dağıtırdım
Toprağını her sevişimde anlardım ki varsın
Uzaklıklar perde çekmiş görünmüyor gül yüzün
Uzat ellerini uzat şehidim, uzaklarda bir ben kaldım.
B.Y. 22.12.2009

Bu şiir toplam 409 kez okundu.
27.07.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı