NAZAN GÜNENÇ

KAYBOLUŞ

KAYBOLUŞ

HAVA SOĞUK
SIKILDIM
KALKTIM DIŞARIYA KOŞTUM
HAFİF RÜZGAR ESİYORDU
ETRAFIMA BAKINDIM
BİR SU BİRİKİNTİSİ
RÜZGARLA SANKİ SALLANIYOR
DANSEDİYOR
YÜRÜDÜM
KOŞAR ADIMLARLA
BİR YERE YETİŞECEKMİŞ GİBİ
KAFAMI KALDIRDIM
GÖKYÜZÜ DONUK BİR MAVİ
SANKİ AĞLAMAK ÜZERE
YÜRÜDÜM
BİR ÇOCUK AĞLIYORDU
ANNMEM NEREDE DİYE
BAŞINI OKŞADIM
CEBİMDEKİ ŞEKERİ
ONA UZATTIM
YÜRÜDÜM
YAŞLI BİR AMCA
ELLERİNİ YANAN TENEKEDE
ISITIYOR
ÜŞÜDÜĞÜ HER HALİNDEN NASILDA
ANNLAŞIYOR
YÜRÜDÜM
KİMSE MUTLU DEĞİLDİ
BENİM GİBİ
UMUTLARINI YİTİRMİŞ
YÜZLERİNDEKİ YORGUNLUĞU
ELLERİNDEKİ ÇİZGİLERİ
HAYKIRMAK İSTERCESİNE
YÜRÜMEK KOŞMAK
HİÇ DURMADAN AĞLAMAK
BAĞIRMAK VE HAYKIRMAK İSTERDİM

YÜRÜDÜM
AÇIK BİR PENCEREDEN
ÇALAN DEDE EFENDİYİ
DİNLEMEK İSTEDİM
YÜRÜDÜM
YOKLUKLA BOĞUŞAN
KİMSESİZLERE
BEN BURADAYIM
DEMEK İSTEDİM
DİYEMEDİM

YÜRÜDÜM
BİR SATICININ ESKİCİ SESİNE
İRKİLDİM
SATTIĞIDA PEK BİRŞEY DEĞİLDİ OLSUN
O BUNUNLA MUTLU OLMAYI BECERİYOR

YA BEN YA BEN
KOŞAR ADIMLARDA
MUTLULUĞU BANADA ÖĞRET
DİYEBİLSEYDİM

Bu şiir toplam 458 kez okundu.
1.12.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı