/tenimde bir ‘sen yanığı
mümkündür ayaz kusuyor aşk/
yangına oğul veren kentler biliyorum
varoş bir mahallenin son nefesinde
daha fazla anlıyorum anlatılamayan şeylerdeki
ölçülemeyen gizemi
cumbalarda kibrit aleviyken aşk
poyraz ısırması pusularda
kırılgan bir begonvil kefiliyim ben
pencereleri batıya bakan ten duvarlarımla
yağmura kırıtan dudaklar sürüyorum
ve hiçbir su falında çıkmıyor adımın baş harfi
alfabelerden söküyorum vurgu(n)larımı
hangi sokağın başında gölge olsam
ömrüm durağı diyorum ışıksız beklentilerime
uzun bir yolculuğu anımsatıyor perspektif
daraldıkça daralan bir (g)öz yanılması ile
bu kentin sensizliğini seviyorum ben
her köşede bir çıkmaz düşüncesi barındırmayı
ve tüm kadınlarda seni bulamama olasılığını
aynalara göz verdiğim zamanlarda
söz hapsinde tutuluyorum
içimdeki sen tarafından…
Puanınız kaydedildi.
Kayıt ol
Giriş Yap
Şiir
Üyelerce Eklenen Şiirler
Editörce Eklenen Şairler
Rastgele Şiir
Sesli Şiir
Favori Sesli Şiir Listesi
Serbest Kürsü
Usta Şairler
Enler
En Çok Okunan Şiirler
En Son Eklenen Şiirler
En Son Yorum Yapılan Şiirler
Forum
Şiir Ekle
MENÜLER