İsmail Cica

duvarla konuşan adam.

duvarla konuşan adam.

dört duvara astım ne varsa aşağıda düştü duvardan
gam kasvet ne varsa umut işte duvarda
tek duvarsa o da boynuna asın duvarsa
duvar da konuşurmuş meğer adamla
empati kurulur mu duvarla
sen olmadığın zamanlar duvarla da konuşurdu adam
bazen yastıklarıyla aslında yastık ikiydi yatakta
seni anmak yaşatmak için nelere dertlerdi bulurdu da adam
kutsallarla konuşur gibi göz kırpardı duvara çaktırmadan
duvar sanıyordu adam kendini empati derdi usulca kendi kulağına
fayda umuyormuş duvardan kafa karmakarışık empati empati
derken dediği tilcikten faydalanırmş sözüm ona
ben demek istemem ama adam duvar olmuş galiba
bu empati kendini onun yerine komak mı ne ya da altıncı duyu herhâl
bu empatiyle hani yani senin yerine bu beni yani özümü koysam
ben beni severim ki ozaman sana ne gerek de bakalım anlat biraz
her ağizda dil var her elde bir kalem söylesin biri yazsın öteki
ağdalı yazmak adamın bazen sanırım hobisi nerden girer nerden çıkar
bazen sehven de olsa empati ile sempatiyi arapçorbasına benzetir
karıştırırdı bu iki ayrı tilciğin anlamlarını adam
sonra şiirin sonuna atardı karmakarışık bir imza anlarsan anla.!
27.05.11.sefh.izmir.

Bu şiir toplam 599 kez okundu.
2.06.2011 02:36:40

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı