Muhammet CURA

Özlemin

Çırıl çıplak kalmış bu mevsımın Ellerı üşüyor
Yraısız geceye inat Lapa lapa yagıyor hasretım
Telı kopuyor kemenımın Şarkılar susuyor
Yaşarken anıları Artıkça artıyor ozlemım

Hırpalanmış güzgülleri Bir başka kokuyor
Şair lal olsa ne fark eder Şiirler konuşuyor
Kalbımdekı agıtlar Dilimle çarpışıyor
Dalınca mazıye Yandıkça yanıyor ozlemım

Çiçeklerim solar şimdi Kaybedıyor rengını
Bakışlarım çok karanlık Ayndınlatsana çehremi
Mülteci sevdam Vuslata vururken kendını
Hatırlıyorum senı Buyudukce buyuyor ozlemın

İhtiras duydugum O zeytın karası gozlerın
Hep nedense ucrada kalır Bakışların sozlerın
Sana kavuşma yolunda Aglayacaksa gozlerım
Bırak çılgınca aksın Bitecekse özlemım

Umarsız bir yalvarış Dönüp ardına bakmak
İşye böyle birşey sende aşkı yaşamak Sende aşkı tatmak
İmtihan olsa gerek Hasretını kalpte tartmak
Neolur ısteme bunu benden Agır gelır ozlemın

Hayatı ınzıvada suruyorum Senınle baş başa
Gülemeyı unutmazdım ınan Sensızlık olmasa
Oysa ınanmadın sen Gozlerımden akan yaşa
Senı yazdıgım her satırda Alev alev yaktı benı ozlemın

Senı dusunur Senınle yaşardım her daim
Konuşurdu duvarlar Susunca gözlerim
Taşıması çok zor Yukum olunca hasretın
Hıc acımadan vurdu benı Katılım Oldu ÖZLEMIN....

Bu şiir toplam 512 kez okundu.
2.06.2011 12:47:07

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı