ekrem emre ünlü

Yüksekten Düşerken

gece başından dumanını kaldırdığında

ve kapattığında kanlanmış gözlerini

düş düşlerime



aralıksız

ağaçsız orman gibi

çıplak dokun hislerime



biliyorum

beni astral seyahate rezervasyon yaptırmaya

zorlayan,belirsizlik ışığı gözlerin değildi

sensiz olur mu,bu gözlerini andıran deniziyle terkedilesice şehir

bilemiyorum



onsuz olmaz deme onsuz olmaz deme

imgeler birbirini öldürmeden

nolur düş düşlerime nolur düş düşlerime



ismin sanki fransızca öpüşmek gibiydi

ya da ispanyolca özgürlük

ingilizce aşık olamamıştım sana özür dilerim

dalgalanan manikliğimle alakalı olmalıydı;

kan renginde ojeli tırnaklarına kaçak inşaat dikip

en üst katında intihar provalarında

sürekli adını sayıklamalarım

bilemiyorum isminin baş harfi N? idi



bilemiyorum deme bilemiyorum deme

nolur

sadece

düşlerinden dahi olsa

düş

düşlerime

düş düşlerime



çok özledim be Nikki



gökyüzüne bakarken özellikle sabaha karşı

beni görürdün kanım şarapla cilalandığında

yeryüzündeki bütün çiçeklere belki sana benzer diye

sadece bakardım



uçarken

yeşillikler renklere uzanırdı

saçmalardım uzaktan da olsa gülerdin

düşerken

paranoya dumanında boğulur

uçmanın sahte olduğunu sana göstermeye çalışırdım

inanır asla yapmam derdin

kimyasala bulaştığını öğrenince

sadece ağladım..



II.



anılar zamanın yakıcılığını körüklerken,

yapayalnız; kentin ortasında dualara küskün bedenim.

Tanrım sen de unuttun beni,

kutsal kitaplarda çelişkileri ayıklıyorum diye mi?

haksızsam affetme - amen.



cismi yok yaşadığım yerin

soyut bile değil

şakaklarımda haykıran alkol sesleri

sessizce tenhaya bırakıyor;

harman kalmış ümitsizliğimi.

ruhum şarapla şahlanırken

fezaya süzülen fikirlerim beni dinlemiyor

camiden çıkıp kilisede şarap içer gibi

delirmiş bedenlerden sahile atılıyorum



cebimde sadece senin mavi gözlerin

o gözler beni irşat etsin - amin



dertli gölgeleriyle selam çakıyor bulutlar

ağlamaklı tonda çişelettiriyor yağmuru

ve gökkuşağı;Tanrının çizimi,güneşin

yağmura karşı renkli zaferi

kovuyor bulutları rüzgar,içimdeyse nicolove



güneş bileklerini gösterdiğinde duruyor zaman

sen kime sevdalandın da kestin bileklerini

ey güneş

ay'a mı tutuldun yoksa

kendimden geçiriyor beni soğuk bakışlı güneş

ve mabedimde çan yerine kutsal şarap sesleri

sırtımda kamçılanan heybetli maşuk marmara



bağırsam uçacak sanki şişeye sıkışmış dirimim

Tanrıya küskün silüetim haramı etine bastırır

ama helaldir kustuğum şiir ve diğerkam çığlığım



huzura bulandırıp hüzün kusturan şarap

çelişkilerimi boşluğumla toprağa göm ve kutsa beni

-amen



şarap kokuyor önüm arkam sağım solum

seni anlatırken kendimden geçmelerim

sarhoşluğumdan değil; sarhoşluğudur güzelliğinin

sensiz ben aymaz,ayyaş,kafir ve defoluyum...

ekrem emre ünlü

Bu şiir toplam 651 kez okundu.
24.06.2011 15:57:00

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı