İsmail Cica

YIRTILSA BEN DİKERİM

içimi kemiriyor yalnızlığım
oysa yalnız değilim hava var
yanıbaşımda bardak
susasam içerim istemim içre

havada bol oiki nefeslenirim
istem dışı bilinen bir şey
rüzgâr da esmekte hafiften delirir bazen
yalnızlığım sensin benim

bu da kalsın aramızda
bağ bahçe çevrem alt tarafta deniz
kuzey batıma düşer çatışır deli yelle
şıraklatır kaya dibi dolar ipeklenmiş

kum taneleri yıkanık yünük
çitiklemiş kum tanelerini kızları denizin
ben dikerim çarşafını yırtılırsa hemde bilaüçret
daha saysam ömür yetmez ama ve lakin

içimi kemiriyor bu yalnızlığım bir gelsen sen eksiksin
sana ne mi hediye haydi bu gizem kalsın geldiğin güne
geldiğinde analatacağım daha neler çook güleceksin.12.07.11

Bu şiir toplam 583 kez okundu.
13.07.2011 01:17:00

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı