Köksal Tepecik

sevdim

Sevdim...
Şafağa ermeyen gecelerde sevdim seni
Umutlarımı birer birer dipsiz kuyulara attığım
Boş odalarda sesimin yankılandığı
Sensizliğe anlam veremeyip
Sessizliğine büründüğüm mevsimlerde sevdim seni...

Sevdim...
Dönmeyeceğini adım gibi bildiğim
Ama yine de ölümü bekler gibi beklediğim
Vuslatı karanlık yarınlarda sevdim seni...

Sevdim...
Seni unutmayı herşeyden çok istediğim
Ve buna inat, kaderin sanki seni bana
Zorla hatırlattığı anılarda sevdim seni...

Sevdim...
Dinlediğim bütün hüzünlü notalarda
Yüreğimi derinden sızlatan
Lanet olası şarkılarda sevdim seni...

Sevdim...
Yastığa her başımı koyduğumda
Kulağıma bir daha dönmeyeceğini fısıldayan
Ve buna ağız dolusu küfürler ettiğim
Sessiz çığlıklarımda sevdim seni...

Sevdim...
Her nefeste içten içe zehirlendiğim
İsmin her aklıma geldiğinde bir dal daha yaktığım
Dumanı bahtım gibi kapkara
Sigaramda sevdim seni...

Ben sevdim...
Peki sen ne yaptın ?

Gittin...
Mevsimleri, yarınları,
Anıları, şarkıları,
Çığlıklarımı..
Herşeyi...
Herşeyi bir kenara koyup gittin...

Sevdim oysa
Seni sensiz sevdim
Beklentisiz sevdim..
Hiçbir çıkar beklemeden sevdim...

Dönme artık !
Ben sensizliği seviyorum
Seni sensiz seviyorum...

Köksal Tepecik

Bu şiir toplam 460 kez okundu.
28.02.2013 13:12:35

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı