Sinan Öksüztepe

Ben senim; sen de ben.

Bir cümlesin ilkokul defterimde,
Öğretmenin cezası, defterdeki kısır döngüsün..
Alışkanlığımsın gönlümün Everest’inde,
Gözümün feri, sinemin dilisin,
Sen dili geçmiş zamana inat umudunsun benim..
Aynı zamanda çorak topraksın;
Seni seven bedenleri kanser, özünü öksüz eden..
Sen nesin biliyor musun?
Sen yalansın dürüst bir adamın dudaklarında,
Öldüğümde gözümü doyuracak topraksın.
Sen Zehre’sin; ben Tahir,
Ya da öyle zannedip kapılmışım doludizgin dalgana,
Sen beni boşver bak kendi boğazındaki dalgana..
Peki ben neyim biliyor musun?
Aşk şarabı taşıyan sakiyim gönül meyhanesinde,
Aşk dublörüyüm gönül setlerinde;
Yahut maneviyat gölüyüm nefret diyarlarında..

Ben senim, sen de bensin kısaca…

Bu şiir toplam 581 kez okundu.
28.02.2013 16:36:57

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı