Mustafa DOĞAN

Hayaline Sarılınca

Yalnızlık çepeçevre kuşatmış ruhumu derinden,
Zincirlenmiş ellerim ve ayaklarım bileklerinden,
O sensizlik yarasının kanı akar hep yüreğimden,
Çıkmazım oldun, vazgeçemez bu gönül senden.

Karanlıklar bile kalbimde ki zindanlardan korkar,
Kaybolur tüm umutlarım içimin karanlığına akar,
Nerdesin sevgili o yokluğun yaralı kalbimi yakar,
Seller kopar gözyaşlarımdan, kalbimi acıya boğar.

Lav selleri kaplar tüm bedenimi, sarılınca hayaline,
Kuru bir yaprak misali kapıldım o sevdanın seline,
Alır götürür beni o gönülleri yakan sevda çölüne,
Savruldum hep ardından, aç beni de al o kalbine.

Sevemem bana senden gayrı başkası yar olamaz,
Yalnızlığıma dünyada senden gayrı çare olamaz,
Kuyunun dibindeyim senden başkası çıkaramaz,
O sevginden başka hiç bir şey, beni kurtaramaz.

Yaşamaya mecalim yok, takati tükendi umutlarımın
Ümitlerim öldü o gidişin ile anlamı kalmadı hayatın
Kalbimin ardından can çekişir ruhum ile bu canım,
Kalbimi yakan o ateş, sana olan sevdamdır benim.

Bu şiir toplam 508 kez okundu.
16.04.2013 12:31:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı