AHMET SAİT AKBEN

GİDİYORDUM DÖNMEYİ UMUT EDEREK

GİDİYORDUM DÖNMEYİ UMUT EDEREK,
YANIYORUM KÖZ OLMAYI KABUL EDEREK

Zaten acının işi gücü ben olmuşum meşgalesi ben uğraşı ben olmuşum
Asalet ruhu içine hapsetmiş ben gibi, susmuşum zaman nedir bilmemişim
Mağrur sayarım kendimi, acımı ben göremem sen görürsün, göremezmişim
Adalet ve erdemdir, edepte gerek, susamamak haksızlık karşısında konuşmak
Gidiyordum dönmeyi umut ederek…

Mesafeler var belki de uzağım sana,
Yakınım sana beni gör ne olur!

Dualarda aratan sözlerim var, aşkım var bitmeyen.
Yeniden alevlenen söndürsen de olur.

Saatleri mi sayayım? Günleri mi sayayım? Yılım yıllanmışken
Günümü gün etsen de olur.

Kelimeler sıralarım sana, sevgim kalbimde olduğu gibi aynen aktarayım isterim
Yanıyorum köz olmayı kabul ederek…

Sen bir geldin gelgitlerde, bende sana gelirim, gelişim olur gidişim olmaz.
Ölüm denilen ayrılık girmeden senin yada benim arama sevecek kalplerimiz.

AHMET SAİT AKBEN

Bu şiir toplam 604 kez okundu.
19.04.2013 17:11:37

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı