Yahya Koza

Bile bile yanarım

Bile bile yanarım
Bülbülün feryadı arşa çıkarken
Utançtan kızaran güle yanarım
Yâr beni zülfünde dara çekerken
Gerilen,sırmadan tele yanarım

Yâr yürek açmasın yüze gülmesin
Hoyratca davransın hatrım bilmesin
Cevrine kabulüm,selam kesmesin
Muhabbet yoksulu dile yanarım

Padişah emredip ferman buyursa
Kays'a gün doğupta murada erse
Mevla nın lütfuyla vuslatı görse
Leyladan habersiz çöle yanarım

Çok uzun yaşayıp asırlar görse
Mal mülke meyilli dünyayı yığsa
Aşığa meczupluk halidir derse
Sevdadan nasipsiz kula yanarım

Sevi tandırında yanmaya değer
Piştikçe artarmış gözyaşı meğer
Islanıp alevi sönerse eğer
Nârını kaybetmiş küle yanarım

Koza'yım bu gönül ateş dolsada
Onulmaz belalar başa gelsede
Yüreğim kavrulup kebap olsada
Cana minnet,bile bile yanarım...

Yahya Koza
2013/6

Bu şiir toplam 357 kez okundu.
14.06.2013 22:14:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı