Ertugrul ÖZDEMİR

İSTANBUL

Beşiğim, evim, nihayet de mezarım..
Hapsolmuşum ben sana sen benim hayat zarım
Ah İstanbul! Ben senden ne kadar da bizarım

Ne yüce gönlün var, yare de kapılarını açtın
Bizi getirip bir araya,nurunu yüzüme saçtın
Şahit oldun halime de yine çökmedi çatın!
Ben senin kadar güçlü olamadım İstanbul!

Boğaz rıhtımındayım içimde tuhaf bir his Senin ise gözlerinde yağmur ve sis
Biliyorum gelmeyecek beklediğim havadis
Yalnızım ben…Senin gibi olamadım İstanbul!

Bedenimde ne kadar da hafifledi ruhum
Tufana az kaldı nerde beklediğim Nuhum
İşte cenazem ve arkada bıraktığım güruhum
Toprağında bana da yer var mı İstanbul?

Bu şiir toplam 421 kez okundu.
11.09.2013 13:42:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı