Binali Aydın

GÜL KOKUN

Bir akşam üstü geldi,beni buralara alıştıran
Keskin tiz sesinin ekosu,rüzgarların esintisiyle
Umutlarım azalıp,yüreğim sevinden ateş almışken
Özlem duydum solmayan gül kokuna

Bu yüzden çıkmaz bir sokakta loş ışıklı
Bir meyhaneye oturup haz aldım
Özlem duyduğum gül kokundan,çekirdeğin sırtına
Yükledim aklımı,gönlümün ateşiyle birlikte

Seninle var oluş nedenimi aradım
Boşalan kadehlerin acılarla dolu kederinde
Gördüm ki;umutlarım yokluğundan sefil
Bu zamanda sefil Hugodan öte yine bu akşam

Gönlümün baharını sevilerinle tutsak ettin
Seni unutup,yokluğunu duyarak aklımı yeniden
Yakalayabilsem diyorum,oysa anladım ki
Gönlünden solmayan güllerin hala kokusu geliyor

Birlikte yaşadığımız anıların hayali aklımda
Oysa sen yoksun,tiz sesinin ekosu gül kokun
Bana eşlik ediyor loş ışıklar altında yaşıyorum
Seninle sensin küllenen yüreğimin ateşinin
Ortasında gül kokundan haz alarak


BİNALİ AYDIN
04/04/2014

Bu şiir toplam 639 kez okundu.
22.04.2014 12:41:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı