Zehra Takınsoy

sonu gelmiycek bu sensizliğin

umudu yok edecek kadar imkansız olmak zorundamıydı sevgin?
hayatı anlamsız kılacak kadar...
sonu gelmiycek bu sensizliğin
başka aşk yaşatmayacak kadar
ölümsüz olmak zorundamıydı?affet tanrım
bu isyan değil
ne bu yüreğimdeki anlamsızlık
bilmiyorum
korkuyorum
bitmesinden de ölümsüz olmasından da
ama içimdeki küçük çocuk şöyle söylüyor
unutacaksın elbet!diğerleri gibi
bunu da unutacaksın
unutmak zorunda olduğun için
üzülme küçük çocuk
unutucam elbet!diğerleri gibi
bunu da unutucam
unutmak zorunda olduğum için,
sana söz!ama üzülmeyeceğime söz vermem.
onu unuturken kendimden birkaç parça mutluluğu da unutucam
sevilmediğimi unutmak için sevdiğimi unutucam

Bu şiir toplam 613 kez okundu.
12.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı