Süleyman SOYDURAN

senin aktığın ırmaklar

ben bir kere bakarım bakarsam
bakarsam candan ve derinden alırım aklını
sana hiç kıyamam;
bakarsam severim her zerreni
seni senden alır bakışlarım,
seni senden alır hayallerim

gülersem bir daha ağlayamamaktan korkarım
ağlarsam bir daha
gülememe telaşı endişelendirir beni
sevmek ilk ve son tercihim olur
ve bakarım gecemsi saçlarına
ve sonra severek incitmeden baktım mı ölürsün


sonbahar,ilkbahar ve kış
eşlik eder bana sana yolculuğumda
ben seni dilerim tanrımdan
hep yokluğunda o sessiz hasretinle
sessiz nidalarım da bırakmaz
beni için için yakar kavurur yüreğimi
bir yağmura gülerim bir de sana aşık olurum delicesine ansızın

bazen seni söküp atasım gelir içimden dayanamam,ağlarım
ve ben seni içimden nasıl söker atarım,
ben sensiz ne yaparım bu şehirde
vakit azalır sabah,akşamlar
bayramlar geçer aradan ayrı ayrı
hasretinle yanar tutuşurum,
küllerimi de senin aktığın ırmaklara dökerim


bazen kendi kendime gülüşüm olursun
bazen de bir sigaralık nefesim
bazen içtiğim çayda yaşarım seni
bazen de bir yağmurda anarım ellerini
gözlerin gelir aklıma
işte orada ne olursa olur,
ölürüm ölürüm...
bir bakmışsın yok olmuşum
dağılmışım sensizlik treninde

senin aktığın ırmaklara sevdalıyım ben,
sen kokan karanfile
mahrumu olduğum sevgine muhtacım ben,
sensizliğe sitemim
sen gelirsen ben varım,
gelmezsen ölürüm,
yaşayamaz bu vücut
ne olursun gel:
senin aktığın ırmaklarda
taş olmaya bile razıyım..

Bu şiir toplam 517 kez okundu.
15.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı