Süleyman SOYDURAN

yaşamın içinden

gülmek yürek isterdi bizim dünyamızda,
ağlamak da öyle
dünya bazen bir hasret
bir özlemden öteye gitmezdi bizim için
bazen biz dünyasız yapamazdık,
bazen de o bizsiz bir anlam taşımazdı
öyle ki biz olmasak

elele geçen sevgililere bakardık
mimar sinan parkında
kuponlar çıkarırdık
maçlara yönelik sessizce
ikimiz de üzülürdük ara sıra;
ama birbirimizi de teselli ederdik
gelecek günlere umutla bakar
ölesiye kovalardık mutluluğu

aşık olmak bizim için
bir cehennemdi sanki
girsek yanacağız,
girsek üzüleceğiz,
tenimiz dağlanacak aşktan
güllerle olan samimiyetimiz
bitmeyecek sonsuza dek
biz gülemeyeceğiz belki hayatta;
ama hiç kimseyi ağlatmayacağız da.

her gün geçeceğiz o bildiğimiz
iş bankasının önünden
ve her zamanki gibi
ayhan abiye bahis için uğrayacağız
ve acıkınca da tabii ki
gideceğiz asmaaltına
sonra dertleşmek için gideceğiz
demokrasi parkına
biz,biz gibi yaşayacağız yani:
gülemesek de derinden ve için için,
biz ağlatmayacağız.

Bu şiir toplam 592 kez okundu.
15.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı