ismail Aykanat

Yürüyelim Biraz Daha

geç geç bitmiyorsun
söyle nigârım
neresindeyim ismailî
köprülerin

ısrarımdır bir sen dökül kuytularıma
billursu bir kederle içiyorsun ayrılığı
öylece sun bana sâgarını âhım
yalvaç gülüşleriyle geçiyorsun yoksulluğumdan

ateşine karşı prometheus’un
yüreğinin keşfine izin veren
ben o okyanus kıblesi
şairlerin yalnızlığı emanet ettiği yegâne zat
bunca yankı içinde başka söze ne hacet

duymak istediğimiz
ölümü haberleştirmesi değil midir
lotus çiçeklerinin
ağlamıyor gibi ağlayan
selâma muhtaç cümle çiçeğin
yalnızlığına katılmadan varolmak nedir öyleyse

birlikte aranacak şeyler adına
haydi arayalım üçünü de
akasya yeşilini / altındaki toprağı ve insanı
yoksa bahtımız mı bilmeliydik
bu kentte ağaç ya da şair olmayı

Kaynak: Tali Bir Akşam

Bu şiir toplam 485 kez okundu.
16.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı