Muammer Baydere

Öl Deseydin Ölürdüm

Yalnız seni düşündüm hep seni hayal ettim
Sarılıp da öpmeyi düşlerimde görürdüm
Hüsranımla yaşadım ümidimi tükettim
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

İnadını kırmadın hiçe saydın çağrımı
Ateşimi görmedin yaktın benim bağrımı
Kollarını açıp da dindirmedin ağrımı
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

Sen hemşire değilsin beni rahip zannetme
Arzum kölen olmaktı sakın sahip zannetme
Nefesimi sen kestin yağlı bir ip zannetme
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

Bir araya geldik de sana elim değmedi
Duygularım bastırdı gurur boyun eğmedi
Ben bir volkan gibiydim senden ışık gelmedi
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

Yeter artık en fazla birkaç günlük sabrım var
Sakın beni kınama açık seçik tavrım var
Böyle benden kaçtıkça dayanılmaz kahrım var
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

Sen gönlümün tahtında bense kader ağında
Bilmeyen mutlu sandı beni gülün bağında
Dikenine razıydım kaldım hasret dağında
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

Hislerimi saklamak gelmiyor ki elimden
Dudakların istese bal damlatır dilinden
Haz vermiyor yaşamak anla artık halimden
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

Yazdığım bu son şiir söyleyecek sözüm yok
Ellerinde ellerim gözlerinde gözüm yok
İtirafım bu kadar daha fazla yüzüm yok
Eğer benim olsaydın öl deseydin ölürdüm

İstanbul
Kaynak: Özlemlerim Çıldırdı

Bu şiir toplam 493 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı