Murathan Mungan

Aşkin Karanlik Metali

Karanlikta duruyorum aşk vurmasin yüzüme
dokunmasin kimse bana
kimse ulaşamasin artik tenimin incinen yerlerine...
uyanmasin bir daha etimdeki yarali hayvan
zamanin siyah deltasinda çürümek istiyorum
biliyorum artik kimse yok kimsesizligime...

biliyorum aşka kimse yok
aşkin karanlik metali soguyor yüregimin derinliklerinde...
aşklarim, arkadaşlarim, dostlarim
dagilip gitti herkes
içimi sizlatacak kimse kalmadi içimde...

Bu şiir toplam 784 kez okundu.
25.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı