musa öz

KEDER İÇİNDE

I
Dudaklar yansa da dereler soğudu

II
Şarkılar söylüyor tarlakuşu
Geçerken hüzünlü gül sandıkları
Üşüyor anaların gözyaşıyla
Güleç göller, utangaç gökyüzü
Ve reçine kokuyor üzümler
Taneleri iri yar gülümsemesi

Güzdür şimdi anıları okşayan

III
Uçarken mavi gönül kelebeği
Evlendi, çoğalsın diye çocuklar
Ve bitti sevda, savruldu goncası
Ölü güller taşıyor koynunda
Ellerinde boş bir kuş yuvası

Güzel olsun diye meyveleri
Yaşlanan frenkincirleri, boz alıçlar
Gibi soldu her gebe kalışında
Ah hangi üzgün cephede şimdi
Uykusuz geceleri, can yongası

IV
Bir Yemen türküsü güz bahçesinde

V
Ve o bitmeyen kalp ağrısı

Bu şiir toplam 563 kez okundu.
3.01.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı