Muammer Çalar

DİNLE

Dinle, rüzgarların sana getirdiği sesimi;
Duy öfkemi o rüzgarların keskin çığlında.
Yalnız bırakılmak gör neymiş,
Rüzgar vurunca bir daldaki kurumuş yaprağa
Anlamassın biliyorum sevdanın dilinden,
Sen heveslerinin biçare,zavallı esirisin
Zaten deli ederya beni bu amansız duygu,
Kahretsin ki hasta gönlümün tek tesirisin.
Karşımda duruyor solmuş hayalin,
Yalnızlığı küfrediyor sensizliğin mealine.
Ve sokak köpeklerinin sesleri değiştiriyor serabını,
Dönüşüyorsun birden bana kimsesizliği tattıran zalime.
Git artık hayallerimin aşka değer yerinden,
Hasta kalsın gönlüm toprak kucak acıncaya dek.
Razıyım yalnız kalayım her akşam üstü,
Yeter hançerleme rüyalarımı öyle derinden...
Çık git artık rüzgarların aşkı çalan yerinden.

Bu şiir toplam 506 kez okundu.
19.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı